Η ευθύνη της ψήφου

 


Άλλη μια φορά στο δίλημμα , άλλη μια φορά σ έναν κυκλώνα σκέψεων ... Τι θα ξημερώσει άραγε στην πόλη που γεννήθηκα μεγάλωσα και ζω. Το αύριο της το δικό μου ,των παιδιών μου.
Δικαίωμα , υποχρέωση ,ευθυκρισία  , ανοχή , υπομονή , απόφαση , επιλογή , ικανοποίηση . Έννοιες συμπυκνωμένες σε μια και μόνο λέξη .

Ψήφος , μια λέξη κόλαση και παράδεισος μαζί , τόσο βαριά και συνάμα τόσο ανάλαφρη , ανάλογα πως θα την ζυμώσεις στο μυαλό σου , ανάλογα πως θα την διαβαθμίσεις ανάμεσα στις αξίες σου .
Αυτή η μαγική λεξούλα λοιπόν , κρύβει πολλά νοήματα και εντολές , χρίζει δε απείρων μεταφράσεων , συζητήσεων , διαξιφισμών , με αποτέλεσμα η απόφαση να μην είναι χαλαρή , όπως επιτάσσουν τα ραδιοτηλεοπτικά πλυντήρια της σκέψης .

Αν και αναθεματίζουμε τα κόμματα , εν τούτοις η απόφαση πρέπει να είναι και πολιτική . Γιατί , κατά την άποψη μου , η πολιτική δεν είναι πανάκια , δεν είναι το κακό που πρέπει να ξορκίσω , αλλά είναι τρόπος έκφρασης , πολιτισμού , συμμετοχής , ενδιαφέροντος για την ζωή , ¨η καλλίτερα για τον τρόπο ζωής . Είναι το κομμάτι εκείνο ,της κοινωνικής μας υπόστασης , του οποίου την διαχείριση καλούμαστε να εμπιστευθούμε σε αντιπροσώπους μας και όχι σε δυνάστες μας . Είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε ότι με την ψήφο μας , δεν χαρίζουμε , ¨η , αν το θέλετε , δεν αναθέτουμε, την εξουσία σε κάποιους , αλλά την διαχείριση του ¨Ευ ζην ¨, για εμάς , τα παιδιά μας , τον διπλανό μας , τον συμπολίτη μας . Αν νιώθεις ότι παραδίδεις την εξουσία , ¨η ότι απολαμβάνεις εξουσία , τότε αυτά είναι κακά σημάδια για την σκέψη σου , γιατί προετοιμάζεσαι για σκλάβος . Σκλάβος παραδομένος στην κακομοιριά , την απελπισία και το αδιέξοδο , ¨η σκλάβος στην λαγνεία της εξουσίας , και στον εκβιασμό από την διαφθορά του ίδιου μας του εαυτού . Δηλαδή και πάλι σκλάβος.

Κουβέντες βαριές , θα μου πεις , αλλά πρέπει να ειπωθούν και φωναχτά μάλιστα , πρώτα απ όλα για μένα τον ίδιο , που πιστεύω στην αρχή του ορθώς σκέπτεσθαι , της αναγνώρισης του λάθους και της διδαχής από αυτό .

Ας ξεδιπλώσουμε λοιπόν τις σκέψεις μας , για το αύριο , χρησιμοποιώντας την γνώση απ το σήμερα και την σοφία απ το χθες . Ας μιλήσουμε για την πόλη μας, το Πέραμά μας .

Η πόλη που εδώ και πενήντα πέντε χρόνια μου χαρίσει όλα αυτά τα ερεθίσματα που συνθέτουν την ζωή μου . Έζησα , μεγάλωσα και ζυμώθηκα σ αυτήν την πόλη .Έπαιξα μπάλα στον χωματόδρομο τότε, της Λεωφ. Ειρήνης  σήκωσα χαρταετό στην 25ης Μαρτίου , έβαλα πρόκες στις γραμμές του τραμ για να φτιάξω σπαθάκια , έπαιξα ξυλίκι σβούρες και γυαλένια , σκαρφάλωσα στο πεύκο της αυλής , έκανα παρέλαση στην λεωφόρο και την πρόνοια , είπα ποίημα στο Αστεράκι , κολύμπησα στο Τέρμα και μάζεψα μύδια , κυκλοφόρησα σε αυτήν την πόλη , όπως το αίμα στο σώμα μου , και μέσα απ την δουλειά μου ένιωσα τον παλμό της σε κάθε σπιθαμή της. Αναμνήσεις χαραγμένες ανεξίτηλα μέσα μου . Αναμνήσεις που μου επιβάλουν , να μην της γυρίσω την πλάτη , κι ας είναι τώρα , πιο άχρωμη και άοσμη , ένα πράμα μπετό και σκουριά , είναι όμως ο τόπος μου , κομμάτι της ζωής μου , που με γαληνεύει , με θυμώνει ,με ευχαριστεί αλλά και με πληγώνει , .... είναι κάτι ζωντανό , δεν είναι πράμα ...

Μοιράζομαι , με σένα που διαβάζεις τις αράδες αυτές , τις σκέψεις μου , γιατί θεωρώ πως είναι πιο γόνιμο , από ένα κατεβατό καταγγελίες και αναθεματισμούς . Μην στενοχωριέσαι , ξέρω να το κάνω και αυτό, γιατί είναι πολύ εύκολο , δεν νομίζω όμως πώς είναι η κατάλληλη στιγμή . Τώρα χρειάζεται αυτοκριτική και γόνιμη σκέψη για την δύσκολη απόφαση .

Μέσα σ ένα ταγκό του , Θέλω και του Πρέπει , επιθυμώ να εκφραστεί το πάθος για το αύριο .Η πολιτική λοιπόν το εργαλείο με το οποίο λειτουργεί μια, έστω και με πολλά εισαγωγικά , ευνομούμενη κοινωνία . Ακόμη και η αποστροφή στην πολιτική , το κόμμα του κανένα δηλαδή ,είναι πολιτική πράξη που χρίζει της δέουσας σημασίας .

Κοινωνία είμαστε όλοι μαζί, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά , ρόλοι σαφώς διακριτοί αλλά και αλληλένδετοι . Οι ρόλοι αυτοί με οδηγούν στο να αντιδρώ σε όλα αυτά τα ερεθίσματα , με το να σκέπτομαι , να συζητώ , να κρίνω και να κρίνομαι .

Η Ψήφος είναι ένα μήνυμα . Έτσι λένε όλοι . Συμφωνώ….

Είναι ένα μήνυμα λακωνικό , το οποίο πρέπει να ερμηνευτεί και να κατανοηθεί σωστά . Η λακωνικότητα αυτή της Ψήφου , ενέχει τον κίνδυνο εύκολης παράφρασης , για τον λόγο αυτό , μέσα απ έναν προβληματισμό θέλω να πετύχω , στο μέτρο του δυνατού , την κατανόηση , απ τους ενδιαφερομένους , σε όλες τις βαθμίδες εξουσίας , του δικού μου μηνύματος . Γιατί τα θέλω μου δεν είναι , η ανταγωνιστικότητα και η λιτότητα σαν πρωταρχικές αξίες.

Το παραπανίσιο χαλάει και το ίσιο , έλεγαν οι γεροντότεροι και είχαν δίκιο , γιατί η πολλή ανταγωνιστικότητα οδηγεί σε διαφθορά και φθορά της ποιότητας , ( άπειρα τα παραδείγματα γύρω μας ) ακόμα και από εταιρείες σύμβολα ποιότητας . Η δε υπερβολική λιτότητα οδηγεί εύκολα σε λιτότητα σκέψης και αξιών ( βλέπε … Ναός της Δημοκρατίας …) και τότε αλίμονο…

Αρνούμαι να δεχθώ, ότι η κοινωνική πρόοδος του σύγχρονου ανθρώπου και  ειδικά του ευρωπαίου , στηρίζεται στην αύξηση των ωρών εργασίας σε συνδυασμό με την μείωση των αποδοχών του , αλλιώς χαρακτηρίζεται τεμπέλης . Όσο για την καραμέλα ( παράγεις λιγότερα απ όσα καταναλώνεις) , η απάντηση είναι απλή . Άσε με να παράγω . Η κουβέντα όμως αυτή έχει να κάνει με αυτούς που το μόνο τους όνειρο είναι το χρήμα και η οικονομική εξόντωση κάθε εν δυνάμει οικονομικού αντιπάλου. Δηλαδή ο όρος εξόντωση , έχει περίοπτη θέση στην λογική τους. Μια λογική που στερείται λογικής .
Θα μου πείτε …. Με τι σχέση έχουν όλα αυτά με το θέμα μας .

Έχουν , γιατί ο τρόπος σκέψης είναι αυτός που καθορίζει την επιλογή.Ανεξάρτητα όμως από αυτό πρέπει να λάβουμε υπ όψιν και το εξής. Η ψήφος όλων μας έχει την ίδια αξία , όμως με διαφορετικά ,ανάλογα την επιλογή αποτελέσματα . Θέλοντας να τονίσω με αυτό ότι καλό θα είναι να λάβουμε υπ όψιν ότι η δική μας επιλογή μπορεί να βλάψει τον συμπολίτη μας ‘η και το αντίστροφο . Ας περιορίσουμε λοιπόν λίγο τον εγωισμό μας στον τρόπο σκέψης μας. Αυτό βέβαια δεν ισχύει μόνον για το εκλέγειν αλλά και για το εκλέγεσθαι . Εκεί είναι που γίνεται η μεγάλη σφαγή . Άπειρες ώρες δαπανούνται αφειδώς στην μάχη του αυτοπροσδιορισμού και της καρέκλα.
Ομάδες , ομαδούλες, φατρίες ,φατριούλες …. Μπλα μπλα ατελείωτο και στο τέλος σουβλάκια , μπυρίτσα και ρέψιμο .

Το πρόβλημα ‘όμως παραμένει εκεί , κοιτώντας θλιμμένο αυτούς που δεν ασχολούνται παρά μόνον με τις διαδικασίες , περιμένοντας υπομονετικά την σειρά του. Αν ξεφυλλίσεις τα προγράμματα των δημοτικών κινήσεων της τελευταίας εικοσαετίας θ α παρατηρήσεις ότι είναι σχεδόν τα ίδια , ενώ από τότε έχουν αλλάξει πολύ λίγα πράγματα .Δεν είναι πεσιμισμός αλλά μια απλή διαπίστωση η οποία μπορεί εύλογα να οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι όλοι είναι ίδιοι , στο μη πράτειν . Όχι δεν είναι ακριβώς έτσι . Υπάρχει έλλειψη μπούσουλα. Δίνω ένα παράδειγμα. Περπατάς στην έρημο . Αν το ένα σου πόδι είναι πιο δυνατό από το άλλο τότε κάνεις έναν τεράστιο κύκλο και φτάνεις εκεί που ξεκίνησες. Αν έχεις μια πυξίδα τότε μπορείς να φτάσεις στο στόχο που ονομάζεται πρόοδος .

Μια πυξίδα μας χρειάζεται , γιατί δυνάμεις υπάρχουν . Μικρές , μεγάλες ,ομόρροπες , αντίρροπες ,δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία , φτάνει η συνισταμένη τους , με την βοήθεια του μπούσουλα , που είναι η ίδια η κοινωνία , να δίνει μια ώθηση προς τα εμπρός .
Η συνισταμένη αυτή των δυνάμεων που απορρέει από την ίδια την κοινωνία ,
είναι αποτέλεσμα διαλόγου και προσπάθειας επικοινωνίας , της οποίας τον καρπό για να θερίσεις πρέπει πρώτα να οργώσεις , να σπειρεις , να ποτίσεις και ένα σορό άλλα πριν θερίσεις.
Νιώθω ότι βρισκόμαστε μέσα σ έναν πόλεμο προπαγάνδας που στηρίζεται στην επιβολή του φόβου μέσα από μια τρομοκρατία σε επίπεδο κοινωνίας αλλά και ατομικό . Είμαστε όλοι χαρακτηρισμένοι σαν παράνομοι , κυνηγημένοι από ένα κρατικό μηχανισμό ο οποίος δεν έχει καμία επαφή με τα δεινά τα οποία ο ίδιος μεν προκάλεσε ο ίδιος δε έρχεται τώρα σαν τιμητής ήθους και νομιμοφροσύνης για να σώσει , όχι την κοινωνία αλλά το τομάρι του.
Το άσχημο στην όλη υπόθεση είναι ότι δεν έχουμε μπροστά μας τον εχθρό , για να μπορέσουμε να δώσουμε την μάχη της άμυνας και της υπεράσπισης αυτής της χώρας Έτσι λοιπόν ο εχθρός βαφτίζεται (σύστημα ) και όλως παραδόξως αρχίζουμε να κοιτάμε ύποπτα ο ένας τον άλλον ….
Κατάντια….

Αρχίζει να εδραιώνεται η λογική ότι ο διπλανός μας δεν πρέπει να είναι σε καλλίτερη θέση από εμάς , και να αναπτύσσουμε ένα συναίσθημα δικαίου στην μείωση του βιοτικού μας επιπέδου σαν αυτοτιμωρία ,επειδή μας έπεισαν ότι καταναλώνουμε περισσότερα απ όσα παράγουμε , επειδή μας έπεισαν ότι είμαστε ένοχοι για αδικήματα που ουσιαστικά δεν έχουμε διαπράξει. Δεν μπαίνω στην λογική του ( όλοι μαζί τα φάγαμε ) . Δεν με ενοχλούν οι υψηλές αποδοχές , όσο με ενοχλεί η κακή ποιότητα εργασίας και υπηρεσιών, οι μίζες η διαφθορά , οι καταχρήσεις και τα πισώπλατα παιγνίδια του κράτους ,πάντα σε συνεργασία με τον ιδιώτη , ( νομοθεσίες αντισυνταγματικές και με αναδρομική ισχύ και επιβολή του δικαίου του ισχυρού ). Όλα αυτά μεταφέρονται και σε τοπικό επίπεδο . Αυταρχισμός ρεμούλα , τι να πω…

Σαν καλόπιστος πολίτης έρχομαι να πιστέψω τις καταγγελίες των διαφόρων δημοτικών αρχόντων και παραγόντων όσον αφορά την κακοδιαχείριση του δήμου …. Εκτός και αν λένε ψέματα με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου … Αυτό μπορούν να το επιβεβαιώσουν οι διαχειριστικοί έλεγχοι ,τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι εμείς οι πολίτες επιτακτικά να ζητήσουμε .
Κατά πως φαίνεται το πράγμα , η κεντρική εξουσία μην χορταίνοντας χρήμα αναγκάζει την τοπική αυτοδιοίκηση … να γίνει πραγματικά …αυτοδιοίκηση , στερώντας της την χρηματοδότηση και αναγκάζοντας την να γίνει ένας νέος φοροεισπράκτορας για να μπορέσει να λειτουργήσει . Υπάρχουν δυο τρόποι να αντιμετωπισθεί αυτή η κατάσταση. Ο πρώτος είναι ο εύκολος …. Φόροι φόροι φόροι και έργο μηδέν . Ο δεύτερος είναι η αντίσταση στην θεωρία ότι το δημόσιο δεν πρέπει να επιχειρεί . Αν και η μέχρι τώρα επαγγελματική μου δραστηριότητα ήταν στον ιδιωτικό τομέα , εν τούτοις πιστεύω ότι το δημόσιο πρέπει να επιχειρεί με σκοπό την παραγωγή κοινωφελούς κέρδους . Μάλιστα με τον θεσμό του ιδιωτικού δικαίου , το δημόσιο στέκεται δίκαια απέναντι στον ανταγωνισμό με τον ιδιωτικό τομέα. Εδώ μπορούμε να αναφέρουμε ένα σορό πράγματα και ιδέες , το βασικό όμως είναι το πνεύμα αλληλεγγύης και καλής θέλησης που θα πρέπει να διέπει την τοπική κοινωνία . Μπορώ να μιλώ ώρες για την επιχειρηματικότητα του δημοσίου , και του δήμου μας εν προκειμένου , όμως θέλω πριν απ όλα να κάνω μια λυπηρή διαπίστωση . Αφοσιωθήκαμε όλοι στην έννοια χρήμα και κόστος , πράγματα που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αριθμοί που απεικονίζουν χρηματικές και μόνον αξίες , και φτάσαμε στο σημείο να αγνοούμαι το κόστος της απώλειας της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας όπως αυτή εκφράζεται μέσα απ τον πολιτισμό μας . Έναν πολιτισμό που βάλλεται και συμπιέζεται καθημερινά από επιστήμονες της οικονομίας οι όποιοι έχουν και το θράσος να θέλουν να ονομάζονται επιστήμονες . Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η διαφθορά αυτή της σκέψης πρέπει να ονομάζεται επιστήμη . Μια επιστήμη που αρκετοί , παγκόσμια , την χρησιμοποιούν για να κλέβουν καλύτερα . Βεβαία , για να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους ,δεν μιλώ για τον οικονομολόγο που αμύνεται και αυτός όπως όλη η κοινωνία , για τον οικονομολόγο που αναγκάζεται να κάνει σεμινάρια διαχείρισης της λαϊκής οργής…
Το πάθος της υπεράσπισης της νομισματικής ισχύος ξεπέρασε το πάθος της θρησκευτικής πίστης , όσο δε για πολιτισμό ούτε συζήτηση .
Πάμε λοιπόν απ την αρχή … Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές και διπλές μάλιστα . Λοιπόν τι ψηφίζω; και γιατι;
Ας αναλογιστώ τα θέλω μου , για την δικιά μου πόλη , για την δικιά μου Ελλάδα, για την δικιά μου Ευρώπη . Αυτό το (δικιά μου ) που μου δείχνει την ανάγκη της συμμετοχής μου σε έναν αγώνα που στηρίζεται σε δυο απλές λέξεις , ΜΠΟΡΩ και ΘΕΛΩ . μπορώ γιατί θέλω η θέλω γιατί μπορώ . Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα .
Θέλω λοιπόν μια πόλη ανθρώπινη , γι αυτό όταν ψηφίζω σκέπτομαι πέρα απ την ατομική μου βόλεψη η οποία μπορεί αργότερα να κάνει κακό στο ίδιο μου το παιδί .Θέλω δυνατότητα αξιοπρεπούς διαβίωσης για μένα και την οικογένειά μου , ψηφίζω λοιπόν αυτούς που πιστεύω ότι έχουν την συνείδηση να αγωνιστούν για την ανάπτυξη της πόλης μου , ώστε να έχω την πρόσβαση σε ανθρώπινη εργασία ( καμιά σχέση με την υποσχόμενη θεσούλα στα τοπικά σκλαβοπάζαρα η το τοπικό δημόσιο ) Θέλω μια καθαρή πόλη , γι αυτό
μαθαίνω τι σημαίνει καθαριότητα πέρα απ την πόρτα μου και πως προστατεύω το περιβάλλον μου με σωστή διαχείριση των απορριμμάτων ,ψηφίζω λοιπόν αυτούς που πιστεύω ότι έχουν την συνείδηση να διαχειριστούν συνολικά το πρόβλημα και όχι αποσπασματικά (άντε μαζέψαμε τα σκουπίδια , σκουπίσαμε και λιγάκι και τέλος). Θέλω πολιτισμό , ψηφίζω λοιπόν αυτούς που πιστεύω ότι έχουν την συνείδηση να ανοίξουν τον δρόμο προς τον πολιτισμό , φροντίζοντας για την παιδεία την δική μου και των παιδιών μου , δίνοντας αντικείμενο και πρόσβαση ( σε παιδεία και πολιτισμό )
Θέλω σεβασμό στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία μου , όπως και εγώ είμαι ηθικά δεσμευμένος να σέβομαι τις αντίστοιχες αξίες των συνανθρώπων μου , θέλω να αισθάνομαι ασφαλής στην πόλη μου, ψηφίζω λοιπόν αυτούς που πιστεύω ότι έχουν την συνείδηση να δουλέψουν πάνω σε αυτές τις αξίες με τρόπο δημοκρατικό και όχι με την απλή μέθοδο της πάταξης και της αδιακρισίας που μόνο απολυταρχικότητα δηλώνουν .
Ότι θέλω και ζητώ (μέσα απ την ψήφο μου ) για το Πέραμα , τα ίδια ζητώ και για την Ελλάδα , αλλά και την Ευρώπη .
Όλα τα παραπάνω , έτσι απλά πολλοί από εμάς, τα φώναζαν και τα φωνάζουν με πάθος , άλλοι τα σκέπτονται και άλλοι τα σιγοψιθυρίζουν ….
ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…. Έτσι απλα….

Κασαπιδης Παναγιώτης